Actueel

Dagenlang zwijgen

di 18 okt 2011 - Angèle Nederlof

Maar jij kunt dagenlang je mond dichthouden’, zegt Miranda terwijl ze zichtbaar moeite doet haar tranen weg te slikken. De gespannen sfeer die tussen het echtpaar ontstaat nu Miranda zichzelf heeft uitgesproken, hangt voelbaar tussen hen in. Ik kijk naar Henk die er wat onderuit gezakt in zijn stoel bij hangt. Hij reageert niet op haar woorden. Althans, niet in gesproken taal. Zijn gezicht staat strak en hij zit er bij alsof hij zegt: ‘Ach wat doe je moeilijk. Wat geeft dat nu? Moet dat hier gezegd worden?’

Voorzichtig, om Henk niet tegen mij in het harnas te jagen, vertel ik hem mijn observatie. ‘Je geeft mij de indruk dat het je koud laat, dat Miranda hier mee zit. Maar dat kan ik mij niet voorstellen, tenslotte is zij de vrouw die je het meest dierbaar is. Jullie zijn al meer dan vijftien jaar samen en hebben twee prachtige kinderen, heb ik begrepen.’ Hij haalt zijn schouders op. En nog voordat Henk op mijn opmerking kan reageren, vertelt Miranda hoe hun tienjarige zoon Sjoerd laatst huilend bij haar aan het bed stond. Snikkend zei hij: ’Mama, waarom zegt papa toch niks? Ik heb er buikpijn van! Is hij boos op jou of zo? Maar ik heb toch niks gedaan? Hij zegt tegen mij ook helemaal niets!’ Terwijl Miranda vertelt over hun zoon, observeer ik Henk.

Eerst zucht hij en daarna zie ik zijn ogen zachter worden. Dan stamelt hij: ‘Daar heb ik nooit iets van gemerkt. En waarom zegt hij dat dan niet tegen mij?’ Ik haak in en zeg tegen hem: ‘Maar als jij niets zegt, waarom zou hij dan naar jou toekomen? Hij weet toch dat hij dan weer door je afgewezen wordt? Heb je enig idee welke invloed je op je gezinsleden hebt door zo ontzettend lang je mond dicht te houden?’ Waar ik bang voor ben gebeurt: weer haalt Henk zijn schouders op. Ik pijnig mijn hersenen om een opening te vinden zodat bij Henk doordringt dat zijn gedrag schadelijk is voor alle betrokkenen. Inclusief hijzelf. Want deze situatie is treurig, heel treurig. Ik gooi het over een andere boeg. Ik richt mij tot Henk en vraag hem: kun je mij uitleggen welk voorbeeld jij je zoon geeft door dagenlang, ik heb het hier niet over een uurtje of zelfs niet over een paar uurtjes, maar dagenlang te zwijgen? En te doen alsof de overige gezinsleden niet bestaan? Henk gaat rechtop zitten in zijn stoel (gelukkig, denk ik. Hij wordt enigszins wakker). En hij zegt met oprechte verbazing in zijn stem: zo heb ik het nog nooit bekeken. Dat ik een voorbeeld zou geven. En dan valt hij stil.

Ik wacht af of er nog iets komt. Hij lijkt de tijd nodig te hebben om deze voor hem nieuwe informatie te verwerken. Dan, na een periode die een eeuwigheid lijkt te duren, (volgens mijn klokje zijn het slechts 5 minuten, ik kan het haast niet geloven) haalt hij diep adem en komt er uit zijn mond nogmaals: dat ik een voorbeeld zou geven. Blijkbaar kauwt hij op het idee. Gelukkig, dat is al winst. Hij richt zich tot zijn vrouw en zegt verbaasd tegen haar: een voorbeeld? Wie had dat ooit gedacht. Daar ga ik zeker over nadenken! Miranda tovert dapper een glimlach op haar gezicht. Ze is na al die jaren samen met Henk al blij met ieder kruimeltje.

Angèle Nederlof is samen met Sjaak Vane auteur van het boek: Verdiep je relatie- Levendig contact met je partner. Zij werken binnen maatschap de Meyboom, praktijk voor individuele en relatietherapie. http://www.relatietherapie-weekend.nl